Ontstaan ouderenzorg

De periode tijdens het Tweede Vaticaans Concilie kende dagen van hoogtij. Het was een periode van herbronning. Velen werden begeesterd vanwege het afwerpen van het stof en de gewoonten van eeuwen. Dit gebeurde in de kerk en het gebeurde in de kloostergemeenschappen. Tegelijk beleefde men een soort bevrijding van versleten regels en versteende ervaringen.

Het werd een ervaring met twee kanten. Er ontstond vernieuwing en tegelijk voelden velen zich bevrijd van wat ze hadden ervaren als een keurslijf. Naast de vele uittredingen in de zestiger en zeventiger jaren van de 20ste eeuw stagneerden de roepingen. De opleidingshuizen liepen leeg en werden langzaam aangepast aan de komst van zieken en bejaarden.

De zorg voor een verouderende populatie van ons land werd een belangrijk punt voor de overheid. In een voorbeeldig sociaal beleid werd de mogelijkheid gegeven aan bepaalde categorieën van de bevolking om de oude dag in hun eigenheid te organiseren. Er ontstonden ‘Kloosterbejaardenoorden’. Zij vormden een groep van meer dan veertigduizend bedden.

Stichting Bejaardenzorg Lazaristen

Een Stichting Bejaardenzorg Lazaristen werd opgericht in 1976. De Dochters der Liefde traden toe tot deze stichting in 1978.

Ouderenzorg

Zo kregen religieuzen de mogelijkheid kloosterbejaardenoorden op te richten. Deze waren uitsluitend bedoeld voor leden van die gemeenschappen. Voor de opname van ‘leken’ was een speciale permissie nodig.

In de loop van de jaren veranderde de politiek van de regering totaal.

De indicaties werden steeds strenger zodat men voor een verpleeghuis geïndiceerd moest worden om opgenomen te kunnen worden. De lagere indicatie leidde tot extramurale thuiszorg.

Met dit nieuwe beleid van de regering doorkruist deze onze bedoeling dat wij, na de fusie van de twee bejaardenoorden, met de zusters voldoende ruimte zouden hebben om samen thuis oud te kunnen worden, een ander ideaal van onze regering…